Pensamentos críticos

 O pasado venres 14 de outubro, a asociación Lucenza en colaboración co Concello de Nigrán e a Fundación Celso Emilio Ferreiro, celebramos con moita ilusión unha homenaxe a este grande escritor ourensán e a súa obra Longa noite polo sesenta aniversario. A homenaxe estivo cargada de momentos emotivos e tiña todos os elementos que toda homenaxe cultural debe de ter. O libro en cuestión foi editado por primeira vez en 1962, na editorial Galaxia na colección Salnés, pero creo que é de todos coñecido que o movemento de Voces Ceibes e a Nova Canción Galega fixo deste poemario un fito histórico. Aínda corenta anos despois da morte de Celso Emilio, os seus poemas seguen sendo de grande utilidade e actualidade. Contamos coa presencia de Mini Rivas, Xan López e Tino Baz dende unha videochamada, así como recitadores e recitadoras tan excelentes coma os nenos/as do colexio de Nigrán Humberto Juanes, rapazada do IES Val Miñor acompañadas do seu profe Iago Castro, Marta Dacosta, Carme Xiráldez, así

  Lendo o libro coordinado polo profesor Fernando Ramallo A lingua en 2050, formulasenos unha cuestión irrenunciable para todo pobo cunha lingua minoritaria e minorizada: existirá o galego nun futuro predecible? Poderá gozar o galego de boa saúde ? Poderá ser a literatura galega un alicerce de achegamento de novos falantes para a nosa lingua? Estas tres preguntas son fundamentais para valorar o que estamos a facer pola lingua. Ser futurista neste sentido é algo atrevido, xa que cambiamos de circunstancias como días ten o ano, e poden darse novas realidades, pero axúdanos a ver o que estamos a facer pola causa. Quizais aquí estamos a suspender como sociedade. O proceso de normalización lingüística en Euskal Herria, supuxo por parte da clase política un exercicio de cambio, levándoos a facer de seu o idioma, chegando incluso a usalo na súa propia vida privada, como modelo de exemplaridade. Isto obtivo como resultado que a lingua conseguiu un severo prestixio social e que toda a cidadaní

  Artigo publicado na páxina do Bloque Nacionalista Galego de Nigrán por este mesmo servidor. O domingo, milleiros de simpatizantes e afiliados, reunímonos na Coruña nunha especie de cónclave para decidir o futuro do BNG. Un cónclave que, en vez de fumes brancos, houbo fumes violetas con letra de M de muller. O único que saco de conclusión da Asemblea de onte é que hai equipo e hai unha capitana que é, dende o punto de vista da definición lingüística e psicolóxica indefiníbel, debido a que a polifacetismo está presente ao longo da súa estadía na organización. Unha deputada que pasou de ser desapercibida a ser a mellor líder da historia do BNG. Unha muller nacida na Galicia profunda de Sarria, na parroquia de Chorente, que ten a confianza dos galegos e das galegas. Sí, señores, señoras e varóns machistas, estou a falar de Ana Pontón, unha boa matadora contra as políticas dos recortes, unha gran loitadora desta Terra e sobretodo unha gran boxeadora contra as machistadas dalgúns que se ve

Durante o pasado mes de setembro, en todas as localidades do país estivemos celebrando o 40 aniversario da organización nacionalista da Galiza. Unha conmemoración chea de ilusorios e no mellor momento da historia política do nacionalismo galego. No Congreso dos Deputados seguimos mantendo esa representación parlamentar, 19 escanos no Parlamento Galego (superando os 18 escanos de Beiras), e cunha gran presenza a nivel social e provincial.  Gústame escoitar en palabras da miña mestra Teté, militante fundacional do BNG, cómo foron aqueles anos de intenso traballo de constitución. Somos herdeiros e herdeiras desa historia nacente que costou implantar e consolidar na sociedade galega e creo que foi un gran acerto crear a marca Bloque para o nacionalismo galego. Tiven a sorte de escoitar moitas máis historias, pero quédome con esta por seren a que máis influíu na miña vida persoal. Como valoracións iniciais que fago deste ano e dous meses de militancia, direi que síntome moi cómodo nesta org