As Irmandades da Fala

As Irmandades da Fala foi un movemento literario e de pensamento galeguista nacido na Coruña a principios do século XX.Hai dúas figuras masculinas que destacan nesta etapa a dos irmáns Vilar Ponte, Antón e Ramón. Cultivou todos os eidos culturais da Galiza dende 1916 até 1931.

Vimos anteriormente na figura de Castelao que nesta etapa decadeu o rexionalismo cara un galeguismo  A partires do mes de maio de 1916, iniciouse por parte de Antón Vilar Ponte en La Voz de Galicia. O 18 de maio celébrase por primeira vez, a primeira asemblea das Irmandades na sé da Real Academia Galega na Coruña que asistiron entroutros Manuel Lugrís Freire, Carré Alvarellos, etc.

Ao par creáronse en diferentes cidades galegas como en Santiago de Compostela.

En 1917 colaboran coa Lliga Regionalista Catalana para concurrir ás eleccións de Cortes.

Celebráronse sete Asembleas. Na I celebrada na Coruña pois tense as bases do nacionalismo galego de hoxe: petición do galego coma idioma cooficial,  autonomía integral, e defínese a Galiza como nación. Durante a I e a III Asemblea tende a política. Na IV Asemblea rómpense coa Asemblea da Coruña e sófrese un proceso de reestructuración que culminará coa fundación do Partido Galeguista.

Iremos desengranando aquí aspectos interesantes das Irmandades.

Irmandades da fala – Patricia y las Constelaciones

Comentarios

Publicar un comentario

Deixe a súa mensaxe.
Deje su mensaje.

Publicacións populares deste blog

O machismo en Pondal. Poemas

 A visión da muller está conformada por dúas vertentes. A primeira é unha muller idealizada propia dos escritores clásicos. Recórdame bastante aos poemas do Ars amandi de Ovidio ou as Odas e Epodos de Horacio en canto non existe unha persoa, senón que parece coma que o amor é un ideal. No segundo caso, entroncámonos coa violencia argumental. Hai poemas como Pilleina antros pinos soa que evoca a violación no sentido estricto da palabra. Aquí tedes unha selecta escolma desta tipoloxía de poemas: Pilleina antr´os pinos soa, alba de medo tornou; quijo fugir, mais non pudo, que sabe que peixe eu son. Rogárame de rodillas, de rodillas me rogou; tembrou comoa vara verde qu´estremece a virazón. Cal quen teme ser oída, dixo: "Pïdocho por Dios...¡ "Estás fresca -lle contesto-, vente a min con oracións¡ Non solta nunca o raposo a galiña que pillou,astra zugarlle o mel todo non solta a fror o abellón, nin a branca e doce pomba larga o montesío azor" Aquela miña leda compañeira, Pr...
Ler máis

BIOGRAFÍA DE CASTELAO

Imaxe
  Alfonso Daniel Rodríguez Castelao nace en Rianxo en 1886 e morre en Bos Aires en 1950. Viviu moito tempo en Arxentina de pequeno, xa que seu pai era mariñeiro emigrado, e voltou a este país na ditadura. Estudou Medicina en Santiago, pero nunca exerceu de médico.   A súa vocación foi principalmente a escritura e a pintura, pero a política tamén marcou o eixo do seu pensamento. Castelao pasou do federalismo absoluto a crer nese nacionalismo que levouno o formar parte das Irmandades da Fala. En 1912 formará parte de Acción Gallega, cuxo obxectivo era espertar     a conciencia de clase no campesiñado galego. Tamén estableceu durante un tempo a súa estadía na cidade de Pontevedra, onde funda xunto con outros pensadores o Partido Galeguista. Dende 1926 forma parte da Real Academia Galega. Nas Cortes Constituíntes da República foi asignado deputado e durante un breve tempo sufrirá o desterro no goberno de Lerroux, voltará co goberno da Fronte Popular (1936), onde p...
Ler máis

O autismo na sociedade actual

 Comparto con gusto o artigo publicado no Nós Diario A verdade é que pensamos moito que a xente con autismo e da familia dos TEA (Trastornos do Espectro Autista) son estraños, coma se fosen marcianos que non existisen no noso planeta e ben pode ser un veciño ou unha veciña da nosa contorna. E digo isto debido a que a mente humana prexulga moitas veces acerca de nós. E quizais sexamos as persoas máis reais, con mellor corazón e cunha concepción da vida chea de moita lóxica. Unha das grandes reflexións persoais que fixen foi o sentido do meu 'ser 'autista'. Quizais moitas veces foron cheas de medo ou de xenreira. Con todo, a meirande parte das veces, esta revisión mental foi plácida e feliz. Esa forma de ver a vida creo que me enriqueceu, xa que me deu outra visión das cousas e conseguín comprender a intelixencia do ser humano no seu mellor estado de pensamento. Con esta maneira de ser e de actuar, pensei moito naqueles momentos que foron de esforzo constante e que deron moit...
Ler máis