Pensamentos críticos

Últimamente, nas actualizacións do procesador de textos LibreOffice aparecen notiñas no que eles danche uns consellos. Eu lle engadiría a eses consellos, inútiles por certo, a seguinte frase: Sabe vostede que existe machismo no eido da cultura?Sabe vostede que toda escritora viuse nalgunha ocasión insinuada polos seus xefes editores? En fin, todos creemos que na cultura existe un mundo igualitario, que as persoas que forman as Academias ou as editoriais son persoas avanzadísimas no seu tempo… Pero, qué inxenuos somos! A razón do título do presente artigo é para facer unha breve alusión ao título do libro que imos comentar. Chámame señora pero trátame coma un señor é un ensaio ao inusual escrita pola columnista, escritora, profesora e crítica literaria Inma López Silva. E vádesme permitir que faga un breve eloxio persoal cara a escritora e cara a súa obra literaria, xa que está comprometida coa memoria colectiva e histórica deste país, entroutros aspectos. Escrito

Outro dos grandes problemas que gustaríame abordar é o tema da antropoloxía cristiá, as nosas raíces como pensamento e como civilización. Son unha persoa curiosa nese sentido, no sentido da existencia do home . Somos cada un de nós especiais para ese Deus que nos quere e nos ama. Somos especiais para o que nós queremos, pero Deus sempre foi e será especial. A orixe desta palabra é do grego Boa Nova . Son tres os evanxelistas que utilizan a mesma fonte de información, polo tanto, estos tres evanxeos (Marcos, Mateo e Lucas) os consideramos como sinópticos . O outro evanxelista, Xoán, utiliza unha fonte particular e céntrase na vida pública de Cristo e na Paixón do Señor, sendo esta paixón a máis extensa de toda a Biblia. As datas establecidas polos historiadores de escritura dos Evanxeos foron as seguintes: Marcos: ca. 68 – 73. Mateo: ca. 70 – 100 (Algúns autores sitúano nunha data anterior). Lucas: ca 80-100  Xoán: ca. 90-100 Estes textos son unha mostra deste modelo de

Caben no pensamento moitas cousas. A máis cercana é a crítica social ou a autocrítica a nós mesmos, o que fai necesario a existencia de grupos sociais que axuden a avanzar en ideas e/ou pensamentos. O Feminismo é un movemento necesario dado a que dánse todas as características sociais que toda asociación social tén que ter para poder existir (razón social, seguimento en número de masas, ideoloxía e pensamento). Polo tanto, o feminismo como tal debe de ser un movemento social que axude en grandes rasgos a conseguir estes obxectivos. Como podemos observar, este fenómeno social de masas viu proliferando a prol de sentencias xudiciais inxustas o que fixo que a idea deste pensamento tiña sentido e era o momento de reivindicalo. É o feminismo un movemento radical ? Sí o é . Radical ven de raíz e polo tanto o feminismo pretende combater dende a raíz, as grandes desigualdades sociais. Nesta breve reflexión invito a que non pensemos cousas vanas sobre este movemento social que existe p