BIOGRAFÍA DE CASTELAO

 Alfonso Daniel Rodríguez Castelao nace en Rianxo en 1886 e morre en Bos Aires en 1950. Viviu moito tempo en Arxentina de pequeno, xa que seu pai era mariñeiro emigrado, e voltou a este país na ditadura. Estudou Medicina en Santiago, pero nunca exerceu de médico.  A súa vocación foi principalmente a escritura e a pintura, pero a política tamén marcou o eixo do seu pensamento. Castelao pasou do federalismo absoluto a crer nese nacionalismo que levouno o formar parte das Irmandades da Fala.

En 1912 formará parte de Acción Gallega, cuxo obxectivo era espertar   a conciencia de clase no campesiñado galego.

Tamén estableceu durante un tempo a súa estadía na cidade de Pontevedra, onde funda xunto con outros pensadores o Partido Galeguista.

Dende 1926 forma parte da Real Academia Galega. Nas Cortes Constituíntes da República foi asignado deputado e durante un breve tempo sufrirá o desterro no goberno de Lerroux, voltará co goberno da Fronte Popular (1936), onde presentará nas Cortes Xerais o Estatuto de Autonomía de Galicia, cousa que quedou sen efecto, xa que presentouse o mesmo día en que Franco da o golpe de estado en Ceuta e España queda abocada a unha sanguenta Guerra Civil, que culminará nunha ditadura de corenta anos na que perpetrará o drama da emigración que tanto asoballou a nosa Terra.

Viviu os seus últimos anos de vida na Arxentina onde publica o famoso ensaio Sempre en Galiza(1944) unha obra escrita ao abeiro da súa estadía en diferentes rexións e países. A Biblia do nacionalismo galego ten unha estructura que semella os momentos importantes de Castelao ao longo da súa vida.

Foi soterrado nesta cidade sendo un dos enterros máis multitudinarios da historia. Foi devolto á súa Terra en 1990 sendo presidente da Xunta Don Manuel Fraga Iribarne e será soterrado no Panteón de Galegos Ilustres (Igrexa de San Domingos de Bonaval en Santiago) , xunto con Rosalía de Castro e Eduardo Pondal.

Ademais do Sempre en Galiza, escribiu unha novela Os dous de sempre, Cousas que é un libro de pequenas historias acompañadas polos seus debuxos, Cousas da vida que é o segundo volume, Un ollo de vidro e Retrincos.

 Alfonso Daniel Rodriguez Castelao - Historia Arte (HA!)

Comentarios

Publicar un comentario

Deixe a súa mensaxe.
Deje su mensaje.

Publicacións populares deste blog

O machismo en Pondal. Poemas

 A visión da muller está conformada por dúas vertentes. A primeira é unha muller idealizada propia dos escritores clásicos. Recórdame bastante aos poemas do Ars amandi de Ovidio ou as Odas e Epodos de Horacio en canto non existe unha persoa, senón que parece coma que o amor é un ideal. No segundo caso, entroncámonos coa violencia argumental. Hai poemas como Pilleina antros pinos soa que evoca a violación no sentido estricto da palabra. Aquí tedes unha selecta escolma desta tipoloxía de poemas: Pilleina antr´os pinos soa, alba de medo tornou; quijo fugir, mais non pudo, que sabe que peixe eu son. Rogárame de rodillas, de rodillas me rogou; tembrou comoa vara verde qu´estremece a virazón. Cal quen teme ser oída, dixo: "Pïdocho por Dios...¡ "Estás fresca -lle contesto-, vente a min con oracións¡ Non solta nunca o raposo a galiña que pillou,astra zugarlle o mel todo non solta a fror o abellón, nin a branca e doce pomba larga o montesío azor" Aquela miña leda compañeira, Pr
Ler máis

O autismo na sociedade actual

 Comparto con gusto o artigo publicado no Nós Diario A verdade é que pensamos moito que a xente con autismo e da familia dos TEA (Trastornos do Espectro Autista) son estraños, coma se fosen marcianos que non existisen no noso planeta e ben pode ser un veciño ou unha veciña da nosa contorna. E digo isto debido a que a mente humana prexulga moitas veces acerca de nós. E quizais sexamos as persoas máis reais, con mellor corazón e cunha concepción da vida chea de moita lóxica. Unha das grandes reflexións persoais que fixen foi o sentido do meu 'ser 'autista'. Quizais moitas veces foron cheas de medo ou de xenreira. Con todo, a meirande parte das veces, esta revisión mental foi plácida e feliz. Esa forma de ver a vida creo que me enriqueceu, xa que me deu outra visión das cousas e conseguín comprender a intelixencia do ser humano no seu mellor estado de pensamento. Con esta maneira de ser e de actuar, pensei moito naqueles momentos que foron de esforzo constante e que deron moit
Ler máis

O porvir da lingua galega

  Lendo o libro coordinado polo profesor Fernando Ramallo A lingua en 2050, formulasenos unha cuestión irrenunciable para todo pobo cunha lingua minoritaria e minorizada: existirá o galego nun futuro predecible? Poderá gozar o galego de boa saúde ? Poderá ser a literatura galega un alicerce de achegamento de novos falantes para a nosa lingua? Estas tres preguntas son fundamentais para valorar o que estamos a facer pola lingua. Ser futurista neste sentido é algo atrevido, xa que cambiamos de circunstancias como días ten o ano, e poden darse novas realidades, pero axúdanos a ver o que estamos a facer pola causa. Quizais aquí estamos a suspender como sociedade. O proceso de normalización lingüística en Euskal Herria, supuxo por parte da clase política un exercicio de cambio, levándoos a facer de seu o idioma, chegando incluso a usalo na súa propia vida privada, como modelo de exemplaridade. Isto obtivo como resultado que a lingua conseguiu un severo prestixio social e que toda a cidadaní
Ler máis